اگر چه هنوز ارزیابی طرح های انجام شده به درستی صورت نگرفته و شیوع ویروس کرونا موجب شده بسیاری از برنامه های توسعه ای نتواند به اهداف از پیش تعیین شده، دست یابد. از سوی دیگر با افزایش هزینه های جاری در سطح خانواده ها و عدم تناسب بین درآمد و هزینه ها، همچنان بحث تامین معیشت پایدار باید به عنوان اصلی ترین عامل تعیین کننده در نظام تدوین برنامه ریزی در مناطق روستایی شناخته شود.

یکی دیگر از چالش های نظام برنامه ریزی در مناطق روستایی، تعدد سازمان های متولی و لزوم هماهنگی در تدوین برنامه ها و تعامل با سازمان برنامه و بودجه کشور خواهد بود. شاید تشکیل یک وزارت یا سازمان متولی توسعه روستایی در سطح حاکمیتی که ابزار قانونی لازم را داشته باشد، بتواند خلا های نظارتی و هماهنگی بین روستاها را کاهش دهد با این وجود با عدم تصویب طرح یک فوریت ایجاد وزارتخانه امور روستایی، این امر هم دست یافتنی نخواهد بود

از سوی دیگر در تدوین نام برنامه ریزی روستایی باید برای کنش گران محلی و سازمان های مردم نهاد نقش بیشتری تدوین شود. بدون تردید دستیابی به توسعه روستایی مستلزم ایجاد تعامل بین تمامی سازمان ها و کنش گران محلی و غیر دولتی است، یکی از چالش های کلیدی در مدیریت کلان توسعه روستایی عدم توجه کافی و ستادی به جایگاه دهیاران و شوراهای اسلامی در تخصیص برنامه های محلی و منطقه ای است، بنابر این نهادی همچون انجمن صنفی دهیاران می تواند به عنوان بازوی قدرتمند نام حمایتی و مشورتی در بین این قشر شناخته شود.

چالش دیگر در نظام تدوین برنامه های توسعه ای، نگاه جامع نگر و عدم تدوین نگاه بخشی در مناطق روستایی است بنابر این بهتر است نواحی روستایی  و تدوین برنامه ها با رویکرد آمایشی صورت بپذیرد. به عنوان مثال با وجود فراگیری بحث معیشت به عنوان مهمترین چالش نواحی روستایی، اما ابزار رفع این مشکل مبتنی بر ناحیه سکونتگاهی خواهد بود. به عنوان مثال در بخش مرکزی و جنوبی کشور روند تخلیه سکونتگاههای روستایی بالاخص در استان های جنوب غربی و شرقی شدت بیشتری پیدا کرده است. و از سوی تامین بازار هدف محصولات زراعی  و دامی در نواحی که زراعت و دامپروری صورت می پذیرد اهمیت بیشتری داشته باشد.

برنامه های تدوین می بایست دارای قابلیت ارتجاعی باشند و بتوانند خد را با چالش های پیش بینی نشده تطابق دهند به عنوان مثال شیوع ویروس کرونا و دوران پسا کرونا می تواند تا پایان برنامه هفتم توسعه بر مناطق روستایی بالاخص بخش گردشگری تاثیرات بسزایی داشته باشد و بتوان برای برون رفت این بخش از راهکارهای حمایتی ارائه نمود و از سوی در برنامه هفتم تبیین دستیابی به اهداف حوزه گردشگری با توجه به رویکردهای حال حاضر همچون شیوع کرونا و نقشه راه این بیماری را در نظر گرفت

در واقع می توان چنین گفت طراحی  و تدوین برنامه هفتم در مناطق روستایی مستلزم ایجاد ظرفیت ها و قابلیت های بالقوه مناطق روستایی بوده و در گام بعدی دعوت از تمامی کنش گران محلی و منطقه ای در سطح خرد، و دریافت نقطه نظرات افراد صاحب نظر و اجرایی  ایجاد یک پیوند تعاملی بین جامعه دانشگاهی،جامعه اجرایی و افراد نوآور خواهد بود. از سوی دیگر تدوین برنامه مستلزم شناخت نقاط ضعف، ارزیابی برنامه های اجرا شده و شناسایی ایده های افراد نوآور  و خلاق خواهد بود. بر همین اساس از سازمان مدیریت برنامه و بودجه  و دیگر دستگاههای متولی درخواست می شد با راه اندازی بخشی از ایده های نوآور  و خلاق در نظام برنامه ریزی روستایی حمایت همه جانبه صورت پذیرد